Vijf Feyenoord-spelers die last hadden van Kuipvrees

Vorige week zagen we het weer: Het grote Manchester United kwam, zag en kreeg een pak slaag. Het is niet de eerste grote club die zich stuk bijt op het fenomenale stadion op Zuid. Of je nu Manchester United bent, Juventus, Ajax, PSV, AC Milaan, Borussia Dortmund, Sevilla of Olympic Marseille: Het Legioen in De Kuip zorgt er vaak voor dat de groten der aarde nog groter worden, maar het zorgt er ook voor dat de groten der aardige soms krimpen tot zielige mannetjes die zich geen raad meer weten met een bal.

Of je nu Paul Pogba heet. Lurling of Ketelbinkie… Of je linksachter bent of een midvoor… De druk in De Kuip die speelt je parten: Zo erg dat je deze wedstrijd verloor…

Ja, dat is dus een rijmpje op het uber-Rotterdamse liedje Ketelbinkie, maar zonder dollen: De druk in De Kuip is groter dan waar dan ook. Het zijn niet alleen tegenstanders die kapot gaan in De Kuip. Of scheidsrechters die zich helemaal gek laten maken en zich in allerlei bochten wringen om Feyenoord te bevoordelen, of juist extreem te benadelen om te laten zien dat ze zich niet laten intimideren. Soms zijn het ook spelers die in het Rood-Wit spelen. Die feitelijk tot ver boven de wolken worden geschreeuwd door Het Legioen, maar in plaats van die psychologische voorsprong bezwijken ze onder de druk van De Kuip: Kuipvrees. Vijf Feyenoord-spelers die de druk bij Feyenoord niet aan konden en zichzelf hebben gewisseld (soms letterlijk).

5. Anthony Lurling

We trappen deze lijst af met Anthony Lurling. Als kleine jongen was hij helemaal gek van Feyenoord. Een echte Feyenoorder zo zei hij zelf. Hij keek er dan ook echt naar uit om voor Feyenoord te komen voetballen. Schitteren in De Kuip was alles wat hij ooit wilde bereiken als voetballer. En toegegeven: Echt slecht was Lurling niet bij Feyenoord maar ‘het’ klikte niet tussen Het Legioen en de buitenspeler. Hij was bij Feyenoord een schim van de succesvolle voetballer die hij was bij SC Heerenveen. Het kwam allemaal door de angst die beter bekend staat als Kuip-vrees. Vele jaren na zijn seizoenen bij Feyenoord zou hij daarover zeggen: “Ik denk dat het voor mij makkelijker was geweest in Eindhoven te voetballen dan in Rotterdam. Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste training bij een arm werd gepakt door zo’n uit de klauwen gewassen Feyenoord-supporter. We accepteren je alleen als je scoort tegen Ajax, beet hij me toe. Geloof me, dat doet iets met iemand bij wie voorgaande jaren alles voor de wind was gegaan in Den Bosch en Heerenveen. In oefenduels stond ik soms echt te bibberen op het veld, als langs de lijn een stuk of vijfduizend Feyenoord-fans stonden. Vaak dacht ik: als mijn volgende actie mislukt, ga ik eraan. En toen moest het seizoen dus nog beginnen…”

4. Dwight Tiendalli

Dit soort topics kunnen net zo goed de titel dragen “vijf mislukte aankopen”, want dit is er weer eentje: Dwight Tiendalli. Daar valt dus ook weinig over te vertellen behalve het feit dat Tiendalli dus niet echt opgewassen was tegen de verwachtingen. In het seizoen 2006/2007 zat Feyenoord in een financiële en sportieve dip. Om de succeshonger van Het Legioen te stillen werden diverse spelers aangekocht simpelweg om naar de wolven te gooien. Achteraf kan je zeggen: Dwight was er zo eentje. Met knikkende knieën kwam hij de tunnel uit. Het was zelfs zo erg dat teamgenoot, veteraan en clublegende Pierre van Hooijdonk bij wijze van grap (= voetbalhumor) een pak met luiers aan hem overhandigde in een volle kleedkamer: “hiero, voor als je straks het veld op moet dan kan je het gewoon laten lopen als je het in je broek doet”. Nodeloos om te vertellen… Na nog geen dertig wedstrijden voor de Rotterdammers in drie seizoenen en een verhuur aan Sparta, ontbonden Feyenoord en hij op 31 augustus 2009 in overleg zijn contract.

3. Ulrich van Gobbel

Hé lekker. Tussen vier spelers die de Kuipvrees niet meer te boven kwamen plaatsen we U-U-Uli: “Kuipvrees? Ik heb daar echt last van gehad. Ik moest ballen aannemen, maar kreeg mijn benen bijna niet meer omhoog. Dat was angstaanjagend. Ik was nerveus, had nog nooit voor zoveel mensen gespeeld. Ik wist dat ik moest presteren en dat was niet altijd even eenvoudig.” De tiener kreeg hulp vanuit de hoek die hij in zekere zin het meeste vreesde. Het legioen, bepaald niet verwend in die tijd, mocht die snelle en bonkige speler wel en liet dat duidelijk merken. “Als ik aan de bal kwam, ging heel het stadion van U-U-Uli. Het gaf een heerlijk gevoel om zo jong al gerespecteerd te worden door de supporters. Pure euforie bracht dat bij me teweeg.” Met die Kuipvrees was het dan ook snel gedaan. Ulli van Gobbel werd een van de populairste Feyenoord-voetballers uit de jaren ’90. Werd een regelrechte legende toen hij bij de huldiging van Feyenoord op de Coolsingel de microfoon greep en op zijn hardst begon te zingen: “En wie niet springt…”

2. Gabor Babos

De onbetwiste nummer één van deze lijst is Gabor Babos. Geen kwaad woord over de vriendelijke Hongaar. Hij was bij NAC en bij NEC absoluut een goede keeper in de dop. Zijn lengte en zijn reflexen zorgde ervoor dat hij bij NAC een prima seizoen keepte. Zijn contract liep af en het was reden voor Feyenoord om hem aan te trekken als vervanger voor de vertrekkende Zoetebier. Babos leek alles te hebben, maar kreeg ongekende last van Kuipvrees. Naar eigen zeggen kon hij niet meer nadenken als hij onder de lat stond in De Kuip. De ene blunder na de andere tot gevolg. Babos werd in zijn eerste seizoen bij Feyenoord tot twee keer toe uit de basis gehaald en kon het seizoen erop al op zoek naar een andere club. Babos speelde alleen in het seizoen 2004 – 2005 voor Feyenoord, maar tot jaren na zijn afscheid ontving de sympathieke Babos applaus van het Feyenoord Legioen… En keepte hij in De Kuip TEGEN Feyenoord een aantal enorm goede wedstrijden!

1. Michael Aerts

Na Babos kwam Aerts. De kale gabber kwam in het seizoen 2005 – 2006 in de selectie van Feyenoord terecht. In een bijzonder moeilijk seizoen met een heel matig elftal had de ervaren Michael Aerts het zo mogelijk nog moeilijker. De ene na de andere wedstrijd ging verloren en vaak ging de keeper niet vrijuit. Hij kreeg zoveel last van Kuipvrees dat hij na het tweede tegendoelpunt thuis tegen FC Twente zichzelf liet wisselen, omdat hij de druk niet meer aan kon. De kranten schreven erover: “Het moet even gevoeld hebben alsof de hele wereld tegen hem was. Maikel Aerts blunderde gisteren in het duel met FC Twente (4-2) opnieuw opzichtig en drukte zijn hoofd diep tussen de graszoden. Enkele minuten en een striemend fluitconcert later vroeg hij zelf om een wissel. Voor Aerts is het daarmee einde verhaal bij Feyenoord. ” En toenmalig hoofdtrainer Erwin Koeman sprak: “Omdat hij zichzelf heeft gewisseld. Hij gaf aan dat hij zich niet lekker voelde. Door die fout kreeg hij een enorme tik en als iemand daar mee zit, is hij het wel. Dan is het mijn taak hem eruit te halen, want keepen bij deze club is heel moeilijk.” Aerts werd vervangen door Sherif Ekramy, die het overigens ook nooit zou maken in De Kuip, maar die liet tenminste niet zichzelf wisselen.

Dat waren vijf spelers die helemaal stuk gingen in De Kuip. Kuipvrees. Het is niet niks. Het is gelukkig wel eenvoudig te genezen als je voetballer bent van Feyenoord: Besef dat De Kuip jouw stadion is. Al die mensen komen om jouw te helpen winnen. Ze dragen je op handen over het veld. Ze tillen je naar grote hoogtes. Laat dat koppie niet hangen. Zodra je een fout maakt laten ze het je weten, maar stroop letterlijk die mouwen op. Corrigeer je fout met een dikke tackle, jaag die bal af. Laat zien dat je je niet laat kisten en de Kuipvrees zal verdampen als sneeuw voor de zon.

Feyenoord supporters zijn harde maar gevoelige mensen. Speel je in het Rood/Wit dan hebben ze eigenlijk altijd het beste met je voor! Tenzij je natuurlijk iets lelijks over Feyenoord hebt gezegd, dan kan je beter gewoon je shirt uittrekken en weggaan, want dan komt het nooit meer goed.